Wszyscy skrywamy w najgłębszych zakamarkach duszy jakiś sekret. Roman Soroczyński prezentuje książki zgodne z tą tezą.

W jednej z przeczytanych przeze mnie książek zamieszczono motto, którego autorem jest Carlos Ruiz Zafón:

Wszyscy skrywamy w najgłębszych zakamarkach duszy jakiś sekret.

Mam wrażenie, że w tym stwierdzeniu nie ma krzty przesady. Kara McIntyre przez całe swoje życie była tą, której udało się przeżyć. Stąd tytuł książki autorstwa Lisy Jackson: Ta, która przeżyła. Kiedy Kara miała siedem lat, straciła najbliższą rodzinę w wyniku brutalnego morderstwa. Od tamtego czasu wciąż szuka spokoju. Dręczy ją niejasne poczucie winy, które – zdaniem jej psycholożki – jest „zazdrosnym kochankiem”. W dodatku, po dwudziestu latach od tamtych wydarzeń, nawet ta namiastka spokoju może zostać zburzona. Przeszłość daje o sobie znać… Z więzienia zwolniony zostaje Jonas – brat Kary. Prasa kolejny raz wietrzy sensację. A na domiar złego Kara zaczyna otrzymywać zaszyfrowane wiadomości od starszej siostry, Marlie, po której ślad zaginął tamtego pamiętnego, świątecznego wieczoru. Siostry, która zdążyła wtedy wyszeptać złowieszcze: ani słowa… Gdy dookoła zaczynają ginąć ludzie, Kara uzmysławia sobie, że jest ostatnim celem mordercy. Już raz udało jej się przeżyć. Czy uda jej się znowu?

Lisa Jackson (właściwie: Crose Susan Lynn) jest autorką bestsellerowych thrillerów psychologicznych sprzedanych w ponad 30 milionach egzemplarzy. Wielokrotnie zajmowała pierwsze miejsce w zestawieniach „The New York Times”, „USA Today” czy „Publishers Weekly”. W swoich powieściach łączy nowoczesny romans z thrillerem psychologicznym, jednocześnie wplatając do nich wątek paranormalny. Wymienię tylko kilka tytułów: Bez litości, Bez pamięci, Daj mi szansę, Dwa pocałunki, Intymność, Śmierć na raty. Na naszej stronie prezentowaliśmy jej książkę, zatytułowaną Paranoja (zob. https://heroldtargowka.pl/trzy-razy-skarpa/).

Tym razem Kara McIntyre nie pozostaje sama. Wyjaśnieniem sprawy są zainteresowani detektywi policyjni Cole Thomas i Aramis Johnson. Z kolei Wesley Tate drąży temat aż z dwóch powodów: jest dziennikarzem, chyba jednak ważniejszy dla niego jest fakt, że jego ojciec, Edmund W. Tate, zmarł tamtego wieczoru podczas próby ratowania Kary. Senior rodu coś wyszeptał wówczas, ale nie udało się tego zrozumieć. Tymczasem skojarzenie jego słów staje się kluczem do zrozumienia, kto naprawdę popełnił wówczas zbrodnię.

Rozwiązywanie kryminalnej zagadki nie przeszkodziło Lisie Jackson w zauważeniu pewnego współczesnego syndromu. Niech przemówi fragment książki:

… siedziały trzy nastolatki. Rozmawiały ze sobą, cały czas wpatrując się w swoje komórki.

Przyznam, że przeczytałem tę książkę z zapartym tchem. Jedyne, co w niej mi przeszkadzało – to długie rozdziały, w których poszczególne miejsca wydarzeń nakładały się na siebie. W tym miejscu zdradzę, że kiedy czytam książkę „z doskoku”, staram się czytać co najmniej po jednym pełnym rozdziale. I teraz zastanawiam się: może to było celowe, żebym nie mógł oderwać się od powieści po przeczytaniu zbyt krótkiego rozdziału?

• Lisa Jackson, Ta, która przeżyła
• Tłumaczenie: Agnieszka Kalus
• Redakcja: Monika Orłowska
• Korekta: Bożena Sigismund, Janusz Sigismund
• Projekt graficzny okładki: Mariusz Banachowicz
• Zdjęcia na okładce: © QT/Unsplash
• Skład i łamanie: Marcin Labus
• Wydawca: Agencja Wydawniczo-Reklamowa Skarpa Warszawska Sp. z o.o., Warszawa 2023
• ISBN 978-83-8329-048-5

Powieść Wahadło sumienia Pawła Wichowskiego też ma długie rozdziały, ale przynajmniej akcentowano w niej poszczególne zdarzenia czy myśli jej bohatera. Roman jest również narratorem. Przebywa w więzieniu, gdzie odsiaduje karę. Wspomina historię, która zmieniła go na zawsze. Kiedy miał 15 lat, poznał miłość swego życia – szkolną koleżankę Markizę. Wrażliwy romantyk wierzy, że wszystko pójdzie jak z płatka: dziewczyna, żona, drzewo, dom i syn. Markiza jednak nie odwzajemnia jego uczucia. Rozgoryczony i pełen tłumionej wściekłości nastolatek postanawia się zemścić. Los sprawia, że spotyka niebezpiecznych ludzi, mogących mu w tym pomóc… Roman wkrótce zrozumie, że wystarczy raz poruszyć moralny pion, by rozhuśtać go jak szalone wahadło.

Paweł Wichowski urodził się w Ciechanowie. Od słuchania piosenek i czytania książek woli tylko jedno – pisanie ich. Wahadło sumienia jest jego debiutem Na pytanie, co zabrałby na bezludną wyspę, nie znajduje dobrej odpowiedzi, ponieważ jest przekonany, że nie ma tak dużej wyspy, na której upchnąłby wszystkie swoje notatki. Uwielbia rozmowy, szczególnie telefoniczne, na każdy temat, a ich długość rośnie wręcz proporcjonalnie do jego humoru – im jest lepszy, tym dłuższe połączenie.

Roman niespiesznie opowiada swoją historię. Mogłoby wydawać się, że są to dłużyzny. Ale nie! Im więcej o nim wiemy, tym lepiej zrozumiemy, co nim kierowało. Jest romantyczny, ale i inteligentny:

Ksiądz Witold powiedział, że nawet jeżeli pozabijałbym dziesiątki ludzi widelcem, by wypić ich krew, to właśnie mnie i tak najprędzej pytałby o to, jaki dziś dzień tygodnia, gdyby o tym zapomniał. A jeden pan doktor śmiał się, że umrę, odda mój mózg na badania. Po to, żeby sprawdzili, jakim cudem zamiast normalnych zwojów mam biblioteczne przegródki. Problem w tym, że czasem budzi się we mnie bestia, która rzuca się na te przegródki z siekierą.

Owa bestia obudziła się w Romanie za pomocą manipulacji poczynionych przez dwóch ludzi. W pewnym momencie zorientował się on, że padł ofiarą intrygi, ale było już za późno. Co zrobił? Co doprowadziło tego młodego człowieka do więzienia? Dowiadujemy się o tym dopiero pod koniec książki i nie zdradzę tego. Zastanawiam się, w którą stronę w tej historii przechyliło się moje Wahadło sumienia. Proponuję, aby i inni zastanowili się nad tym po przeczytaniu powieści, którą bardzo polecam.

• Paweł Wichowski, Wahadło sumienia
• Redakcja: Paweł Pomianek
• Korekta: Magdalena Brzezowska-Borcz
• Okładka: Grzegorz Araszewski
• Skład: Michał Kacprowicz
• Wydawca: Wydawnictwo Novae Res, Gdynia 2023
• ISBN 978-83-8313-290-7

Jaki sekret skrywa z kolei Red – bohaterka książki Żeby cię lepiej widzieć? Jej właściwe imię to Grace. Kiedy była mała, babcia uszyła jej czerwoną pelerynkę i wszyscy zaczęli nazywać ją Czerwonym Kapturkiem. Pierwsza pelerynka jest już za mała, ale Grace – Red nadal nosi okrycia w tym kolorze. Mieszka ona w położonej na skraju lasu wiosce Aramor. Wśród jej mieszkańców krąży mrożąca krew w żyłach legenda o przerażającym wilku przechadzającym się leśnymi ścieżkami. Red dobrze zna te opowieści o bestii, która czyha na niczego niepodejrzewających podróżnych, a jednak zupełnie się nimi nie przejmuje. Las to jej drugi dom i za nic nie zrezygnowałaby z włóczenia się jego ścieżkami. Ale Red zawsze różniła się od innych…

Autorka książki, Gina Blaxill, zaczęła pisać, kiedy skończyła osiem lat i od tamtej pory pisze nieustannie. Prowadzi blog, na którym między innymi prezentuje swoje nowe książki. Ukończyła filologię angielską na uniwersytecie w Cambridge, a teraz pracuje jako konsultant edukacyjny, pomagając nastolatkom w rozwikłaniu tajemnic szkolnictwa wyższego.

Plotki o grasującym w okolicy wilku pojawiają się znowu, a ataki na mieszkańców się powtarzają. I wygląda na to, że nie dokonał ich zwykły drapieżnik, a legendarna bestia. Kim ona jest? Czy to zwierzę, czy może jednak człowiek? Mieszkańców wioski ogarnęły niepokój i niepewność:

Czekali, aż coś się stanie, choć nie w pełni sobie to uświadamiali. Coś bardzo złego.

Wszyscy zaczynają podejrzewać siebie nawzajem. Strach i nieufność zaczynają rządzić okolicą. Wygląda na to, że nie będzie to bajka, która skończy się dobrze, a niektórzy bohaterowie mogą okazać się kimś innym, niż się spodziewamy…

Czy wszystkie baśnie kończą się słowami: „i żyli długo i szczęśliwie”? Czy wilk i Czerwony Kapturek okażą się tym, kim się wydają? Jeśli ktoś chce uzyskać odpowiedź na te pytania, niech koniecznie przeczyta mroczną wersję klasycznej bajki, będącą zarazem ekscytującym i trzymającym w napięciu kryminałem z nieoczywistymi zwrotami akcji.

• Gina Blaxill, Żeby cię lepiej widzieć
• Tłumaczenie: Barbara Górecka
• Redaktor prowadzący: Maria Mazurowska
• Redakcja: Maria Mazurowska
• Adaptacja okładki: Katarzyna Piątek
• Korekta: Beata Wójcik
• Skład i łamanie: Teresa Ojdana/pagegraph.pl
• Redakcja techniczna: Mariusz Teler
• Wydawca: Słowne (dawniej: Burda Książki), Warszawa 2022
• ISBN 978-83-8251-190-1