Mówił, że nie jest pisarzem ani muzykiem, a tworzył wiekopomne dzieła. Roman Soroczyński omawia książkę o takiej osobie.

Czy ktoś, kto mówi o sobie, że nie jest pisarzem ani muzykiem, może stworzyć niezapomniane dzieła? Okazuje się, że tak! Dowiódł tego Stanisław Grzesiuk.

Mówił, że nie jest muzykiem, a nagrał dziesiątki piosenek, w których ocalił od zapomnienia przedwojenną Warszawę. Śpiewane przez niego, a jednocześnie grane na bandżoli i mandolinie, piosenki popularyzowały przedwojenny folklor warszawski i gwarę Czerniakowa. Warto przypomnieć tytuły choćby kilku najpopularniejszych piosenek, które wykonywał Stanisław Grzesiuk: Czarna Mańka; Siekiera, motyka; Bujaj się Fela; Bal na Gnojnej; Ballada o Felku Zdankiewiczu; Komu dzwonią; U cioci na imieninach a wreszcie Nie masz cwaniaka nad warszawiaka czy Ballada o Okrzei.

Mówił, że nie jest pisarzem, a napisał trzy książki, które przeczytało kilka milionów Polaków. Sądzę, że w większości polskich, a przynajmniej warszawskich, mieszkań znajdują się jego książki. Będąc młodym człowiekiem, przeczytałem Pięć lat kacetu. Później wciągnęły mnie Boso, ale w ostrogach oraz Na marginesie życia. Każda z tych książek jest dziełem samym w sobie! Teraz nadszedł czas, aby do tej kolekcji dołączyć książkę Grzesiuk. Król życia Bartosza Janiszewskiego. Mam tę książkę od pierwszego wydania, tj. od 2017 roku. Obecnie Wydawnictwo Prószyński wykonało dodruk tej niezwykle solidnie napisanej książki.

Dlaczego „solidnie napisanej”? Ano dlatego, że mam wrażenie, graniczące z pewnością, iż Bartosz Janiszewski, wykonał mrówczą pracę. Dotarł do bliskich i do przyjaciół Stanisława Grzesiuka oraz do wielu szczegółów życia postaci, której murale zdobią kamienice Warszawy. Odkrył niepublikowane nigdzie do tej pory opowiadania i teksty; wykazał również, że nie wszystkie rękopisy Grzesiuka były publikowane w całości. Tak było na przykład w przypadku wspomnianej już książki Boso, ale w ostrogach: pominięto fragment, w którym Grzesiuk próbował rozliczyć się z osobą, która podczas okupacji doniosła na niego do gestapo. Dzięki staraniom Janiszewskiego – wbrew utartym już faktom i opowieściom – poznajemy prawdziwą opowieść o człowieku, który tak kochał życie, że nikomu nie chciał go oddać.

Bartosz Janiszewski jest dziennikarzem i scenarzystą, absolwentem socjologii na Uniwersytecie Warszawskim. Przez wiele lat był dziennikarzem tygodników „Newsweek” i „Wprost”. Nominowany m.in. do nagród Grand Press i MediaTory. Za scenariusz Grzesiuk. Król życia otrzymał, wspólnie z Michałem Szcześniakiem, główną nagrodę Konkursu Scenariuszowego „Script Pro”.  Jako scenarzysta współpracuje m.in. z HBO i TVN.

Grzesiuk. Król życia – to książka o człowieku, który nigdy nie pił na smutno. Pił z radości życia. Tak samo żył, niezależnie od tego, jak mocno los akurat go poniewierał. Na biednym przedwojennym Czerniakowie, w piekielnych obozach koncentracyjnych, w sanatoriach i szpitalach dla gruźlików – wszędzie był królem życia. Autor nie unika trudnych tematów, jednocześnie traktuje swojego bohatera z szacunkiem. Bardzo łatwo bowiem można z perspektywy czasu, bez uwzględniania ówczesnych uwarunkowań, oszkalować kogoś. Janiszewski zachowuje obiektywizm, a spod jego pióra wyszedł niezwykle interesujący portret człowieka – artysty.

• Bartosz Janiszewski, Grzesiuk. Król życia
• Redaktor prowadzący: Michał Nalewski
• Redakcja: Roman Honet
• Korekta: Katarzyna Kusojć, Grażyna Nwrocka
• Projekt okładki: Mariusz Kula
• Zdjęcie na okładce: © Zygmunt Januszewski/TVP/PAP
• Zdjęcia w książce: Prywatne archiwum rodzinne
• Projekt graficzny layoutu i łamanie: Ewa Wójcik
• Wydawca: Prószyński Media Sp. z o.o., Warszawa 2017
• ISBN 978-83-8295-032-8