W 2004 roku „The New York Times” umieścił na swoich łamach rubrykę Modern Love. Drukowano w niej listy, w których czytelnicy opisywali swoje historie miłosne. Prowadzący rubrykę musieli dokonywać wyboru, otrzymywali bowiem ponad osiem tysięcy listów rocznie. Wyszło to na dobre, gdyż uznali:

– potraktujemy pojęcie miłości szerzej, nie ograniczając się do miłości romantycznej. Mieliśmy nadzieję zgłębić zarówno mroczne, jak i jasne strony trwającego całe życie dążenia do bliskości z innymi ludźmi, chcieliśmy pokazać szczęście, ale także ból, który często towarzyszy relacjom.

Redaktor rubryki, Daniel Jones, dokonał wyboru najbardziej poruszających opowieści, które opublikował w książce zatytułowanej Modern Love. Prawdziwe historie o miłości, stracie i zaczynaniu od nowa.

Wszystkie łączy głęboka szczerość. Miesza się w nich nowojorskość z uniwersalnością, szczęśliwe zakończenia z “real endami”. Młoda kobieta przeżywa pięć etapów żałoby po odrzuceniu. Obiecująca czwarta randka pewnego mężczyzny kończy się na pogotowiu. Prawniczka z chorobą afektywną dwubiegunową doświadcza wzlotów i upadków randkowania. Wdowiec ma opory przed przedstawieniem dzieciom nowej partnerki. Siedemdziesięcioletnia rozwódka wspomina piękno i zgliszcza dawnych związków.

Daniel Jones jest redaktorem jednej z najpopularniejszych rubryk “The New York Timesa” – Modern Love, którą prowadzi od 2004 roku. Jest autorem kilku książek, m.in. “Love Illuminated: Exploring Life’s Most Mystifying Subject with the Help of 50,000 Strangers”,”The Bastard on the Couch: 27 Men Try Really Hard to Explore Their Feelings About Love, Loss, Freedom, and Fatherhood”, a także powieści “After Lucy”, która była finalistką Barnes & Noble Discover Award. Jones prowadzi również bardzo lubiany podcast “Modern Love”.

Autorzy opublikowanych w książce listów opisują swoje przeżycia, które powinny skłonić uważnego czytelnika do głębokiej refleksji.

Czy po urodzeniu dziecka (oczywiście, nie od razu!) kobieta musi rezygnować z seksu? Ayelet Waldman (Miłość i poczucie winy) twierdzi, że nie:

– Po wszystkim mój mąż mówi, że najważniejsi jesteśmy my dwoje i to, co nas łączy, a dzieci to satelity, kochane, ale drugoplanowe. (…). A jeśli moje dzieci będą mi miały kiedyś za złe tak poukładane priorytety? (…) Powiem im wtedy, że życzę im znalezienia takiej miłości, jaka łączy ich rodziców.

Theo Pauline Nestor (Kurczak w piekarniku, mąż za drzwiami) zastanawia się, dlaczego faceci nie doceniają kobiet, które wychowywały wspólne dzieci, podczas gdy oni w tym czasie  rozwijają swoje kariery?

– … dla niepracującej mamy takiej jak ja rozwód nie jest tylko rozwodem. Do rozstania z mężem dochodzi wyrzucenie z pracy, ponieważ nie stać cię już na kontynuowanie tej, którą wykonywałaś do tej pory, dla której porzuciłaś karierę.

Steve Friedmann (Wykluczone? To znaczy, że jest szansa?) opisuje swoje starania o powrót byłej partnerki, by na koniec napisać:

– Nie posłuchałem rad przyjaciół, żeby wykasować wszystkie listy, zdjęcia i wiadomości. Nie musiałem. Tym razem naprawdę przestała dla mnie istnieć. Przysięgam z ręką na sercu.

Oj, wydaje mi się, że tylko tak napisał…

Jeann Hanff Korelitz (Sypiając z gitarzystą) wsparła swojego męża, który w dojrzałym wieku postanowił zostać gitarzystą:

– W przeciwieństwie do kobiet, którym objawy menopauzy nie pozwalają zignorować momentu przejścia z jednego etapu życia do drugiego, mężczyźni nie posiadają takiego fizjologicznego sygnalizatora (…) Nie ma dla nich jednoznacznego podziału między młodością a starością…

Niezwykle wstrząsający jest list Amy Krouse Rosenthal (Być może zechcesz poślubić mojego męża), napisany przez nią, gdy dowiedziała się, że nie ma już szans w walce ze śmiertelną chorobą:

– Chcę jeszcze pobyć z Jasonem. (…) Kończę to pisać w walentynki. Najlepszy prezent (…) jest taki, że moje słowa trafią do właściwej kobiety, która odnajdzie Jasona, i tak rozpocznie się nowa historia miłosna.

Proszę, aby P.T. Czytelnicy nie porzucali jeszcze mojego artykułu. Oto Elizabeth Fitzimons (Pierwsza lekcja macierzyństwa) przedstawia historię rodziców adopcyjnego dziecka. Kiedy pojechali po nie do Chin, okazało się, że jest ono bardzo schorowane. Wobec tego zaproponowano im „wydanie” innego, zdrowego, dziecka.

– Nie – odpowiedziałam, nie pozwalając jej skończyć. Nie chcemy innego dziecka. Chcemy swoje, które tu leży. – To nasza córka. Kochamy ją. (…) Niezależnie od wszystkiego, będzie kochana i będzie o tym wiedziała. Tyle musi wystarczyć. Dziękowałam Bogu, że jej nie zostawiliśmy.

Po pewnym czasie okazało się, że z małą Natalie nie było tak źle, jak się wydawało. Zatem Elizabeth Fitzimons stwierdziła:

– Można pomyśleć, że nasza decyzja była dobra, ponieważ wszystko dobrze się skończyło. To kusząca perspektywa. Niemniej z mojego puntu widzenia podjęliśmy jedyną możliwą decyzję, ponieważ od początku uważaliśmy Natalie za nasze dziecko i pokochaliśmy ją. (…) A jednak jesteśmy silniejsi, niż przypuszczaliśmy.

Na podstawie Modern Love powstał – zbierający świetne recenzje – serial, w którym wystąpili m.in. Anne Hathaway, Tina Fey, Andy Garcia, Catherine Keener i Andrew Scott.

Podczas jednego z wywiadów radiowych Daniel Jones został zapytany, „czym jest miłość?”. Miał wówczas problemy z jednoznaczną odpowiedzią. Sądzę, że każda osoba odpowiedziałaby inaczej. Osobiście nie widzę konieczności definiowania tego uczucia czy pojęcia. Jestem jednak przekonany, że Modern Love. Prawdziwe historie o miłości, stracie i zaczynaniu od nowa znacznie ułatwi nam zrozumienie pewnych kwestii – nawet, jeśli mamy odmienne poglądy na miłość. Jest to świetna lektura dla każdego, kto kochał i był kochany, stracił, cierpiał, śledził swe dawne miłości w mediach społecznościowych albo tęsknił za prawdziwym uczuciem. Powinna tę książkę przeczytać każda osoba, którą ciekawią zagadki ludzkiego serca.

• Daniel Jones (redakcja), Modern Love. Prawdziwe historie o miłości, stracie i zaczynaniu od nowa
• Przekład: Magdalena Rychlik
• Redaktor inicjująca: Milena Rachid-Chehab
• Opieka redakcyjna: Magdalena Gołdakowska
• Redakcja: Kinga Szafrańska
• Korekta: Maciej Korbasiński
• Projekt okładki: Tomasz Majewski
• Zdjęcie na okładce: Greens87/istockphoto.com
• Łamanie: Ewa Wójcik
• ISBN 978-83-8234-139-3
• Wydawca: Prószyński Media Sp. z o.o., Warszawa 2021