Rajska wyspa

Kuba nazywana jest Perłą Morza Karaibskiego. Książkę opisującą tę rajską wyspę prezentuje Roman Soroczyński.

Jeśli ktoś odwiedził Kubę, jest nią co najmniej zafascynowany, a sądzę, że wręcz… zakochany. Nie inaczej jest w przypadku Agaty Kosmalskiej – autorki książki Kuba. W pogoni za wolnością. We Wstępie do książki napisała:

– Kiedy pierwszy raz wróciłam z Kuby, miałam wrażenie, że jakaś cząstka mnie tam została. Nie mogłam się skupić nad niczym innym i przestać o niej myśleć. Minęło kilka miesięcy i znalazłam powód mojej stagnacji. To serce słońca, to przypływy szczęścia i wolności, to raj dla ducha. Poznać Kubańczyków to dar (…). Właśnie na tej wyspie otwieramy oczy i widzimy więcej, więcej i więcej.

Kuba – rajska wyspa nazwana Perłą Morza Karaibskiego – jest swoistym, oblewanym turkusowymi falami morza, skansenem z idyllicznymi plażami i zagubionymi w czasie mieszkańcami o ogromnym temperamencie, tańczącymi w rytm ekspresyjnej muzyki. Tworzy ona osobliwy, niezmieniony przez współczesność, świat. Dzięki temu wędrujemy w czasie, a jednocześnie znajdujemy się w ostoi przeszłości – zwłaszcza tej związanej z historią wielkiej rewolucji. Przyjaźń Kubańczyków i życie wśród nich wydają się być zamknięte w kapsule czasu. Kuba to magiczne miejsce o intrygującej kulturze i romantycznych ludziach, przestrzegających rozmaitych rytuałów. To miejsce unikalnego synkretyzmu religijnego. To miejsce, gdzie ładujemy baterie bezpośrednio na słońcu, gdzie można robić nic, a tak dużo się dzieje. Wydaje się być niespotykane nigdzie indziej. Doskonałe świeże jedzenie, zmieszane z kojącą pragnienie piñia coladą i wszechobecnym zapachem cygar. Idealny spokój, fascynujące opowieści stanowią enklawę swoistej odmienności poza turystycznymi kombinatami.

Kuba... - okładka książki/ fot. Roman Soroczyński — Kuba… – okładka książki/ fot. Roman Soroczyński

Agata Kosmalska jest pasjonatką historii i poszukiwaczką przygód, podróżniczką, redaktor naczelną magazynu „Dookoła Świata”. Współorganizatorka Festiwalu Podróżniczego w Bydgoszczy, Manager Projektu Książka Podróżnicza Roku o Nagrodę El Dorado Festiwalu Cywilizacji i Sztuki Mediów Mediatravel im. Stanisława Szwarc-Bronikowskiego w Łodzi. Członek ekspedycji Przez Kanion Colca do Źródeł Amazonki (2012), Kamerun 2014 – Śladami Pierwszej Polskiej Wyprawy do Afryki. W 2005 roku została wpisana na listę członków londyńskiego Globtrotter’s Club. Jest wrogiem konsumpcjonizmu i światowego ubóstwa, głodu i dyskryminacji.

Zgodnie z niepisanymi zasadami autorka przemierza Kubę z zachodu na wschód: zaczyna w Hawanie i dąży do Santiago. Zwraca uwagę, że mieszkańcy Kuby dzielą się na… Hawańczyków i Kubańczyków. Trafia do różnych miejscowości, opisując plaże i ośrodki turystyczne, ale też szarą rzeczywistość. Niemal nieustannie ociera się o ślady rewolucji, na czele której stal Fidel Castro. Oczywiście, trafia do Zatoki Świń, gdzie…

– zginęli Kubańczycy zarówno po stronie ataku, jak i obrony.

Agata Kosmalska wymienia rozmaite środki transportu, którymi przemieszczają się Kubańczycy:

– … autobusy lokalne, (…), motorki, skuterki, rowery, konie i bryczki konne. W miastach: riksze (…) Na przystankach stoją lub siedzą czekający na swoje połączenie… Machają, próbują złapać autostop, koniostop, traktorostop, motorostop, skuterostop i każdy inny.

Oczywiście, są też słynne amerykańskie limuzyny z lat pięćdziesiątych i… polskie fiaty 126p. Wśród środków transportu z polskim rodowodem omyłkowo wymienia motocykl MZ, który pochodził jednak z b. NRD. Ale nie każdy, włącznie z piszącym te słowa, musi znać się na wszystkich rodzajach pojazdów.

Skoro już o polskich śladach mowa, autorka opisuje działalność dwóch, pochodzących z naszego kraju, zakonnic. Przytacza niezwykłe przygody Polaków, którzy z różnych względów znaleźli się na Kubie. Nie pominęła również najsłynniejszego, poza Janem Pawłem II, Polaka, którym był generał Karol Rolow-Miałowski (Carlos Roloff-Mialovsky).

Agata Kosmalska bardzo umiejętnie wplata fakty związane z historią Kuby. Nie mogła pominąć sylwetki Ernesto Che Guevary. Przypomina słynne wystąpienie Fidela Castro przed sądem w 1953 roku, kiedy to snuł wizję sprawiedliwego i bogatego kraju. Jak mu to wyszło? Jak zwykle…

– Na koniec kubańskie mañana, które zupełnie nie pasuje, jest absolutną odwróconą rzeczywistością, zapracowanych zabieganych, wiecznie zajętych Europejczyków. Teoretycznie i słownikowo oznacza jutro, ale samo jutro dla Kubańczyków może oznaczać wszystko co wiąże się z jakimś terminem w niedalekiej przyszłości. To jutro może być za chwilę, za godzinę, wieczorem, o różnym czasie, ale nie później niż jutro. Chociaż jeżeli to jutro nadeszło, a nic się nie wydarzyło to znów jest mañana – do jutra lub wcześniej. Na takie mañana można czasem czekać kilka dni aż nadejdzie, ale nadejdzie na pewno.

Przez całą książkę przebija miłość autorki do Kuby. Bardzo trafnie tę fascynację ujął Jarosław Molenda:

– Jeśli ktoś naprawdę kocha mój kraj, Kubę i ludzi w nim mieszkających, to właśnie Agata. Bardzo się cieszę, że zdecydowała się podzielić z nami jej doświadczeniami. Mam nadzieję, że ta książka odniesie sukces i że nie będzie ostatnia. Muchas gracias! Yaremi de las Mercedes Kordos Kuba jest jak zaniedbana piękna kobieta – kusi swoim powierzchownym kolorytem, zniewala – gdy poznać jej duszę. Można ją tylko kochać albo nienawidzić…

Z kolei Elżbieta Dzikowska napisała:

– Chcecie poznać Kubę, jej kulturę i ludzi, przeczytajcie tę książkę.

Czy potrzebne są lepsze rekomendacje?